28/11/2017

Δείτε εδώ τις οδηγίες χρήσης για την Ηλεκτρονική Αξιολόγηση των Αθλητών

20/10/2017

Αγαπημένε μου πατέρα,

Δεν ξέρω πώς να στο πω. Σίγουρα πιστεύεις ότι το κάνεις για το καλό μου, αλλά δεν μπορώ να μην αισθάνομαι άσχημα, να μην αισθάνομαι παράξενα.
Μου έκανες δώρο μια μπάλα μπάσκετ, ενώ καλά καλά δεν είχα αρχίσει να περπατάω. Ακόμα δεν είχα ξεκινήσει το σχολείο και με έγραψες στην ομάδα. Μου αρέσει να προπονούμαι μέσα στην εβδομάδα, να κάνω πλάκες με τους φίλους μου και να παίζω τις Κυριακές, όπως κάνουν οι μεγάλοι μπασκετμπολίστες.

Αλλά όταν έρχεσαι στο γήπεδο δεν ξέρω… δεν είναι όπως πρώτα. Πλέον δε με χειροκροτείς όταν τελειώνει ο αγώνας, ούτε μου παίρνεις ένα χυμό και ένα σάντουιτς.

Πηγαίνεις στην κερκίδα και σκέφτεσαι ότι όλοι είναι εχθροί, βρίζεις τους διαιτητές, τους προπονητές, τους αθλητές, τους γονείς… Γιατί άλλαξες;

Νομίζω ότι υποφέρεις και δεν καταλαβαίνω το λόγο. Μου επαναλαμβάνεις ότι είμαι ο καλύτερος, ότι οι υπόλοιποι δεν αξίζουν τίποτα μπροστά μου, και όποιος έχει αντίθετη γνώμη κάνει λάθος, και ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι η νίκη. Αυτός ο προπονητής που λες ότι είναι ανίκανος, είναι φίλος μου, είναι αυτός που μου μαθαίνει να διασκεδάζω παίζοντας.

Το παιδί που μπήκε την περασμένη εβδομάδα στη θέση μου, θυμάσαι; Ναι, αυτός που κριτίκαρες όλο το παιχνίδι, γιατί όπως λες, δεν κάνει ούτε για να μου κουβαλάει τη τσάντα. Αυτό το παιδί είναι στην τάξη μου. Όταν τον είδα τη Δευτέρα ντράπηκα. Δεν θέλω να σε απογοητεύσω. Κάποιες φορές  πιστεύω ότι δεν έχω την ποιότητα που χρειάζεται για να γίνω επαγγελματίας και να κερδίσω εκατομμύρια, όπως ονειρεύεσαι.

Με καταπιέζεις.

Έχω σκεφτεί ακόμα και να τα παρατήσω. Αλλά μου αρέσει τόσο το μπάσκετ…

Μπαμπά σε παρακαλώ, μη με αναγκάσεις να σου πω ότι δεν θέλω να έρχεσαι να με βλέπεις να παίζω μπάσκετ.

¨Paco Merino είναι Ισπανός δημοσιογράφος και διευθυντής αθλητικού τμήματος στην εφημερίδα DIADE CORDOBA.¨

25/09/2017

Γιατί παίζω μπάσκετ; …

(Υπέροχες σκέψεις για το μπάσκετ από ένα μικρό παιδί της Ακαδημίας μπάσκετ στης Stefanel Trieste…)
Γιατί …σαν μικρό παιδί, υπερκινητικό, με πολύ διάθεση, είχα τόση ενέργεια που μπορούσα να φωτίσω μια μικρή πόλη!!!!
Έτσι, οι γονείς μου και εγώ αποφασίσαμε, να κάνω ένα άθλημα, το μπάσκετ… για να κοινωνικοποιηθώ και να κάνω νέες φιλίες.
Σαν παιδί, για μένα στη προπόνηση όλα αρχικά ήταν ένα παιχνίδι που μπορούσα να τρέχω εδώ, να τρέχω εκεί, να ουρλιάζω, να φωνάζω, να γελάω, να κλαίω ….
Τώρα νομίζω, αρχίζω να νοιώθω αλλαγές και το παιχνιδιάρικο στυλ προπόνησης από απλή και καθαρή διασκέδαση έχει γίνει κάτι πιο σοβαρό, οι ασκήσεις είναι πιο στοχευμένες, ξεκινώ εξάσκηση ντρίπλας πιο αγωνιστικά, το σουτ μου γίνεται πιο απαιτητικό τεχνικά, γίνονται φυσικές αλλαγές πάνω μου, οι έννοιες του αθλήματος του μπάσκετ αλλάζουν και όλα αρχίζουν να παίρνουν μορφή, να είναι πιο σαφή.
Νέα συναισθήματα, χαρά, θλίψη, κόπωση, κάθε μέρα διδάσκομαι κάτι που μπορεί ήδη να μου είναι γνωστό, αλλά με διαφορετικό τρόπο ….
Αν αύριο κάποιος με ρωτήσει γιατί παίζω μπάσκετ …. θα του πω…πιθανόν, ότι είναι απλά ένας τρόπος για να ξεφύγω από την καθημερινότητα, μία διέξοδο …. και πιστέψτε με είναι …. ή ίσως, πιο απλά,… » δεν είναι τόσο ότι δεν μπορώ χωρίς το μπάσκετ … είναι δεν θέλει να με αφήσει το μπάσκετ ότι….κ.λ.π. »
Τόσο απλά ….
Τώρα που η μπάλα σε φέτες είναι μέρος της ζωής μου, με σκαμπανεβάσματα, με τις χαρές και τις λύπες, με χαμόγελα και με δάκρυα., με άγρυπνες νύχτες πριν από ένα κρίσιμο παιχνίδι και με φανταστικές βραδιές μετά το παιχνίδι…
Η νευρικότητα κατά τη διάρκεια της εβδομάδας για τη νίκη, η ένταση αν θα παίξω … πόσα λεπτά, και αν θα το κάνω καλά…..
Από μικρός ζω αυτές τις στιγμές μαζί με 10 άλλους συμπαίκτες, και θα μπορούσε να διαβάσει κάποιος στα μάτια μου τα συναισθήματά μου. Είμαι σε μια περίοδο της ζωής μου, όπου ψάχνω για την επιβεβαίωση, και δεν είμαι μόνος…
Όταν μπαίνω στο γήπεδο, είναι σαν η πραγματικότητα γύρω μου να αλλάζει, μπαίνω σε ένα παράλληλο κόσμο, ένας κόσμο που δημιουργώ .. κατ ‘εικόνα και καθ’ ομοίωσιν μου!
Ο τρόπος που παίζω, στα σουτ μου, στη ντρίμπλα μου , στην άμυνα μου, είναι πράγματα που έχω μάθει και συνεχίζω να μαθαίνω ακολουθώντας τις οδηγίες του προπονητή μου, αλλά ο τρόπος που παίζω, είναι η δημιουργία μου!
Συνεχίζω να προσπαθώ, να πηγαίνω στη προπόνηση και μια μέρα μπορεί και να νιώσω ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο ….
Μεγαλώνω βλέποντας τον Σπανούλη, τον Διαμαντίδη στην τηλεόραση, και όταν πάω στο γήπεδο μέσα μου προσποιούμαι να είμαι σαν κι αυτούς… Προσπαθώ να γίνω καλύτερος τους!
Έτσι, μία μέρα που θα είμαι μέρος μιας ομάδας μπορεί να είμαι εγώ στην κορυφή του κόσμου ….
Αλλά ακόμη και να μη γίνει αυτό, πάντα θα έχω τους φίλους μου και τους συμπαίκτες μου και τους προπονητές μου και τους γονείς μου. Που ξέρεις… μπορεί να αλλάξω πόλη ή ακόμη και χώρα παίζοντας μπάσκετ, αλλά ξέρω πολύ καλά ότι την τελική νίκη, θα τη μοιραστώ, τις σκέψεις και τη χαρά μου με άλλους ανθρώπους ….
Τα συναισθήματα μου … συναισθήματα …… μικρά πράγματα που δεν μπορώ να κάνω χωρίς αυτά…
Η επιθυμία να φτάσω πριν από την προπόνηση για να κάνω σουτ, η μυρωδιά της δερμάτινης μπάλας στο δωμάτιο μου. Η αίσθηση του δέρματος της μπάλας ανάμεσα στα δάχτυλά μου, να προσπαθώ να κρατήσω την μπάλα με το ένα χέρι…. στο ένα δάκτυλο…
Η προπόνηση … ο προπονητής μου, ο οποίος άλλοτε είναι θυμωμένος, ο προπονητής μου που άλλοτε με το χαμόγελο του με βοηθάει να γίνω καλύτερος, τις συμβουλές, τα λάθη, τα κλεψίματα, τις διεισδύσεις, τα κοψίματα, τα ριμπαόυντ…τα σκληρά μαρκαρίσματα κατά τη διάρκεια της προπόνησης που με βάζουν πρόσωπο με πρόσωπο με έναν από τους συμπαίκτες μου … ότι μετά από 2 λεπτά όλα έχουν περάσει και …είμαστε πάλι φίλοι!
Η προετοιμασία του αγώνα, τα σχέδια, οι άμυνες, ότι αν το κάνω καλά στο παιχνίδι μου οι αντίπαλοί μου θα έχουν πρόβλημα να λύσουν…
Οι αγώνες … η συγκέντρωση πριν τον αγώνα , να ακούσω το αγαπημένο μου τραγούδι…
Αγώνας …το πέρασμα των δευτερολέπτων στο ρολόι … αν είμαστε πίσω 10 πόντους, μόλις 5 λεπτά πριν από το τέλος και να κάνω τα πάντα για να γυρίσω το ματς!
Η νίκη, η ήττα, η στεναχώρια για το γεγονός ότι έχασα ένα σουτ, να σκέφτομαι ότι αν το είχα βάλει τα πράγματα θα άλλαζαν …
Να τραγουδώ στα αποδυτήρια με τους συμπαίκτες μου…
Ξυπνάω, το πρωί της Δευτέρας και αρχίζω ξανά το σχολείο, πηγαίνω πάλι προπόνηση ξανά και ξανά … μέχρι ένα πρωί θα είμαι ικανοποιημένος, είτε πρόκειται για το ΝΒΑ, την Ευρωλίγκα ή ένα απλό τουρνουά

Χαμογελώ….

Αγαπώ αυτό το παιχνίδι ……..

Brezzy (ένας μικρός παίκτης της Stefanel Trieste)

20/09/2017

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΜΑΣ

Σαν παίχτης πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι το ταλέντο σου μπορεί να σε φέρει από μόνο του σε ένα ορισμένο επίπεδο απόδοσης.

ΤΟ ΑΝ ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΥΤΟ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΣΟ ΣΚΛΗΡΑ ΠΡΟΠΟΝΕΙΣΑΙ.
Φρόντισε…

1. Να είσαι πάντα στην ώρα σου.
2. Μην χάνεις προπόνηση χωρίς πολύ σημαντική αιτιολογία και βέβαια ποτέ χωρίς άδεια.
3. Πρόσεχε τον εαυτό σου και τον εξοπλισμό σου.
4. Φρόντιζε την εμφάνιση και την συμπεριφορά σου.
5. Μην βρίζεις ποτέ και κυρίως συμπαίχτες σου.
6. Φρόντιζε και από μόνος σου για την φυσική σου κατάσταση.
7. Πρόσεχε πολύ να έχεις σωστή διατροφή αλλά και την αναγκαία ξεκούραση.
8. Δώστα όλα. Να μην μπεις στο γήπεδο αν δεν είσαι έτοιμος να δώσεις το 100% των δυνατοτήτων σου.
9. Στη διάρκεια της προπόνησης να είσαι συγκεντρωμένος, να ακούς και να μαθαίνεις . Όταν οι προπονητές σου σφυρίζουν μάζευε την μπάλα και πρόσεχε.
10. Πρόσεχε κάθε διόρθωση που γίνεται είτε σε εσένα είτε σε συμπαίχτη σου, για να μην χρειαστεί αργότερα να επαναληφθεί.
11. Δεν αντιμιλάμε ποτέ σε προπονητή/βοηθό ή έφορο της ομάδας.
12. Τρέχα γρήγορα στην αφετηρία κάθε άσκησης για να μην χάνεται προπονητικός χρόνος.
13. Οι καλές ομάδες αποτελούνται μεν από πολύ καλούς παίχτες αλλά και από παίχτες που δουλεύουν σκληρά. Να προπονείσαι για να βελτιώνεσαι κάθε μέρα.
14. Βοήθα στην βελτίωση των συμπαιχτών σου γιατί η προσωπική επιτυχία είναι αποτέλεσμα της ομαδικής επιτυχίας.
15. Όποτε μπορείς να δουλεύεις ατομικά να το κάνεις εφαρμόζοντας αυτά που έχεις διδαχθεί.